Gitmem gereken yerlere gitmek istemiyorum. Yapmak istediğim şeyler vardı. Ama tek başıma değildi hiçbiri. Sorun oradaydı belki de. Ben tek başıma bir şey yapmayı beceremiyorum. Peki ne değişti? Bunu zaten biliyordum, biliyorduk. Ama artık daha fazla hissediliyor. Ben yeni insanlarla tanışmak da istemiyorum. Zorla kolumdan çekiyorlar. Çektiler abi. Böyle aldılar attılar. Çok pis şeyler bunlar. Bıraksanız atarım kendimi yerden yere. Hiç susmadan da ağlarım. Olan olduktan sonra utanmam. Yapabilirim. Ya da çenemi kapatıp elimde olmayan şeyleri algılamaya çalışmaktan vazgeçebilirim. İşe yaramıyor zaten. Kolayı bu, kolayıma gelen bu. Kolaya kaçtık yine Muhittin, bak. Oldu mu şimdi? Dedim sana. Ama baştan beri dinlemiyordun değil mi? Dinlesen de gülerdin. Tıpkı öncekiler gibi. İçinden sen de güldün. Sen de. Önceden de.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder