Ben hiç güzel cümleler kuramadım. Sait Faik gibi de yazamadım. Bir ağacın rahatını kaçıramadım. Duraklara sadece gökyüzüne bakabilmek için gidemedim. Çünkü orada hep otobüs beklenirdi. Her şey amacına göreydi. Uyumasına izin vermediğim insan olmadı, işlerine karışmadım. Tanrı'ya ''aferin'' de demedim, ayıp olurdu. Masaya hiç penceredeki ışığı, anahtarlarımı, aklımda olup bitenleri koymadım. Yollardaki çizgileri bir yere varmak için kullanmadım. Edip ile tek ortak noktamız günleri saymayı unutmamızdı. Sait gibi dar sokaklarda yürümedim. Ben yapamadım, ama onlar hepsini yaptı.